BU KAFA RANT KAFASI
1-İmarını affettiren yıkıldı.
2-Denetlenenin binası ayakta kaldı.
3-Felakette yardıma koşan da bizden.
4-Deprem fırsatçısı da bizden…
5-Bizi ayrıştırıp aynı ufka baktırmayanlara lanet.
Deprem; içimizdeki fay hatlarını kırdı ve karakterimizi görünür kıldı.
Deprem bölgesine ait plakayı görünce, yemek ücreti almayacak kadar alicenap olan; bizden…
Deprem yüzünden göç ettiği Mersin’de normal kiralar 10 bin lira iken, 25 bin lira kira isteyen de bizden…
Aynı ufka bakmıyoruz.
Oysa deprem ufkumuzu aynı kılmalı, siyasetçisinden esnafına, depremzedesinden yardımseverine her birimizi ortak kamusal anlayışta birleştirmeliydi.
Krizler fırsat doğurur…
Doğrudur. Bu, kendimizi etkileyen fırsatlar için doğru ve ahlakidir.
Ancak başkasının krizinden yararlanmak; fırsatçılıktır.
Hele ki bu kriz; toplumsal felaket ise burada fırsat kovalamak, gaflettir, ihanettir, hıyanettir, aşağılık ruh halidir.
Ayrıca suçtur, hem de toplumsal yıkım suçudur.
Yardım toplarken kullandığımız slogan şuydu; Türkiye Tek yürek…
Fakat gördük ki kamu kurumları arasında kaynak aktarımı yapılmış.
Neden her birimiz buna daha fazla katkı vermedik?
Sebebi; güven unsuru zayıftı.
Siyaset bizi bölmüş, deprem bölgesinde dahi seçim için fırsat kollanmış, ‘ben’ ve ‘öteki’ ifadeleriyle toplum ayrıştırılmış, üst yönetimin nefret dili vatandaşımıza şefkat aktaramamıştı.
Sahi, biz tek yürek miyiz?
Bu felaket bile bizi birleştiremiyorsa, halimiz yaman…
DEPREM BİZİ NEDEN BİRLEŞTİREMEDİ?
