ÇARESİZSENİZ; ÇARE SİZSİNİZ
1-Çare üretmek yerine, elden çare dilenmek…
2-Muhtaca yardım etmek bizim hasletimiz.
3-Ancak sürekli başkasından yardım beklemek niye?
4-“Herkesten iste, verenden daha çok iste.”
5-Oysa çare sende…
Afetler sürecinde tuhaflıklar oluştu.
Kimi yardım ediyormuş gibi, kimi de yardıma ihtiyacı varmış gibi davranıyor.
Dert herkeste ancak bazıları çareyi elden bekleme kurnazlığına, çaresizliğine(!) bağlamış.
Özdemir Asaf; DÜŞÜNGÜ şiirinde
‘hepsinin gelmesini bekleme
Bir kişi gelmeyecek’ diyor; ‘Sen alışmayasın diye,
Korkmayasın diye, Düşünesin diye…
Kendine yetmen için
Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde
Sen kaçmayasın diye
Sen tam kalasın diye Hepsinin gelmesini bekleme
Sen var olasın diye
Bir kişi gelmeyecek
Sen, bir olasın diye.’
Çareyi elden ummanın ıstırabını, bundan daha güzel anlatan şiir yoktur bana göre.
Sorum şudur; neden dertlerinin çözümünü, elden, aileden, akrabadan, belediyeden, devletten beklemeyi seçiyorsun?
Çareyi sürgit başkasından bekleyenlerde şunu gözlemledim; ‘herkesten iste, verenden daha çok iste…’
Bu çaresizlikten ziyade kolaycılıktır.
Tabii muhtaca yardım ediyoruz edeceğiz ama sana değil.
ELİN SIRTINA SÜREKLİ YÜK OLMAK ERDEM MİDİR?