Diploma işe yaramıyorsa neden peşinde koşalım?

ORTALIK DİPLOMALI İŞSİZ DOLU
BECERİ SAHİBİ BULMAK ZOR
O halde üniversiteye girmek için yılları heba etmek yerine, hayata değer katacak beceri geliştirmek daha akıllıca değil mi?

Genç işsizlik %30’a yaklaştı. Yaklaşık 3 gençten biri işsiz. Yüksek eğitimli işsiz sayısı da zirve yapmış durumda.

Üniversiteye girebilmek için test çözmekten kalem tutamıyorsun. Mezun olduğunda diploma sahibisin fakat beceri edinememişsin. İş bulsan dahi patron seni yeniden eğitmek zorunda kalıyor. Üniversite mezuniyetinin toplam maliyetine bakınca; en az 4 yıl ömür ve yüzbinlerce lira

Soru şudur; Buna değer mi? Z kuşağı bu soruyu sormaya başladı bile. Mademki bana iş sağlamıyor, hayat kalitemi artıramıyor ve beceri kazandırmıyorsa neden girelim ki?

Hayatını kazanma ve kendini gerçekleştirmek için ihtiyaç duyduğumuz şey; beceridir. Üniversite sana diploma verir ama beceri kazandırmaz. Meslek yüksek okulları, meslek kazandıran üniversiteler neyse de ya diğerleri? Dünya, diploma takıntısını terk ediyor, beceri peşinde koşuyor.

         SANA GEREKEN; DİPLOMA MI BECERİ Mİ?

DEVAMINI OKU

Türk kahvesini dünya markası yapabiliriz

KAHVE CARİ AÇIK KAPATABİLİR
Dünyada kahve; 20 milyar $’lık ekonomisiyle petrolden sonra en yaygın emtia.
Teknoloji Türk kahvesini mutfaktan salona, kafeye taşıdı.
Şimdi sıra onu espresso gibi dünya markası yapmaya geldi.

Dünyada her gün 1.2 milyar fincan kahve içiliyor ve bunun ancak %10’u Türk kahvesi. İnsanlar espresso bazlı kahvenin hakim olduğu kürede Türk kahvesini daha az beğeniyor değil. Sadece yapımı daha zor olduğu için çok fazla yaygın değil… Bu tespit, Okka kahve makinesinin mucidi Arzum’un Yönetim Kurulu Başkanı Murat Kolbaşı’na ait; ‘biz bu süreci kolaylaştırırsak, gezegene espresso değil Türk kahvesi hakim olabilir.’ Peki bu mümkün mü?

İşe elektrikli cezve ile başladıklarında ülkemizde kişi başına ortalama kahve tüketimi 250 gram idi. Arçelik’in başarılı Telve’si ile makineler sayesinde 10 yıldan bu yana tüketim katlandı ve şimdi ortalama kişi başı yarım kilo kahve tüketir olduk. Türk kahvesi etrafında oluşacak lokumcusundan, fincancısına, kahve tedarikçisine dek eko sistem söz konusu… Bize düşen dünyaya espresso yerine Türk Kahvesi dedirtebilmek… BAŞARAMAZ MIYIZ?

DEVAMINI OKU

Fotoğraf Ekonomisi

KENDİNİ DE ÇEK, KENTİNİ DE ÇEK
Adım başı kendi fotomuzu çekip internetten yayınlıyoruz.
Kendimizi çekerken kentimizi de çekip yayınlasak?
Kentimizi dünyaya tanıtsak?
Dünya böyle yapıyor zira…

Söz konusu turizm olduğunda fotoğraf, inanılmaz önemli hale gelir. İnsan gördüğünü benimser, benimsediğine gider.

İnternet dünyasında New York’un 98 milyar fotoğrafı var. Paris, Londra, Los Angeles, Moskova’ya ait milyarlarca foto görebilirsiniz. İstanbul aradığınızda 98 milyon çıkar.

Tuhaftır, bu fotoğrafların çoğunu da biz değil, yabancılar çekmiştir. Oysa fotoğraf sayısı ile o kentin bilinirliği, turist sayısı, turizm geliri arasında pozitif korelasyon var.

Önerim şudur; Türkiye’de kişi başına en az 1 fotoğraf makinesi düşüyor. Çünkü herkesin cep telefonu var ve hepsi birer fotoğraf makinesi, kamera özelliği taşıyor.

Özçekim (selfie) merakımız da had safhada.. Adım başı kendimizin fotoğraf veya videosunu çekip duruyoruz. Sosyal medya, kendimize ve çevremize ait fotoğraflarla dolu. Ancak kentimize dair çok az fotoğraf ve video çekiyor, çok az paylaşım yapıyoruz. Acaba kendimiz        kadar kentimizi de çeksek? GÜZEL OLMAZ MI?

DEVAMINI OKU

Gayret olmadan sıçrama olmaz

MİRAS DEĞİL ALIN TERİ
Zihin yapımız, ata mirasına dayandığından gayretin gerçekleştireceği mucizeleri ıskalıyoruz.
Oysa miras yerine gayretine güvenen; başarıyor, sıçrama yapıyor, ülkeyi büyütüyor.

Zenginliği, gayrete dayandırmak yerine, mirası üzerinden anlatmayı seven ruh halimiz var. “Cennet vatan” ile övünüp, eylemleriyle; “cinnet vatanı” inşa eden tutumumuz sürüyor.

Petrolümüz var (!) ama çıkarmıyoruz. Uranyum da öyle…

Hele ki bor, dünyayı sallayacağız ama… Fındığın üçte ikisini biz üretiriz ama fiyatını Frankfurt belirler. Çayın iyisi bizde ama Zihni Derin’den beri fidanına bilim katamadık.

Peki ya üniversitelere ne demeli? Bin kişiye düşen prof sayısında ilk 10’a girdik bile. Ancak elin oğlu bizim ülkede bilim insanı, matematikçi bulamadığından, parayı gider Rusya’da Yandex’e yatırır. Faunası, florası, 4 mevsim, 7 iklim bizde, suyumuz havamız şahane ama endemiklerimizin bilgisini İsrail’den, Amerikalıdan dileniriz.  Potansiyeliyle övünenlerin gayreti eksik olunca, sıçrama başarılamaz.

       Sorun ne? YERİMİZ Mİ DAR YENİMİZ Mİ DAR?

DEVAMINI OKU

Bürokratik oligarşi ülkenin hız tümseği

ZAMAN HIRSIZI MALİYETİ ÖDER
Türk Standartları Enstitüsü’nden şikayet had safhada.
Standart verirken ülkeye ve üretime yüklediği zaman maliyetinin hesabı sorulsun.

Araba üretim bandından 4 dakikada düşüyor, üzerine soğutucu takmak, 21 gün sürüyor. ‘Bu, neden böyle?’ diye soruyor küçük sanayici… Türk Standartları Enstitüsü (TSE) neden üretim hızında iş yapmaz? Oysa daha hızlı hizmet verebilmesi için organlar yönetmeliği dahi değişti.

Ancak kafaları aynı kaldı. Misal soğutucu ünitesi montaj projesini 21 günde onaylayan TSE’nin hangi çağda kaldığı merak konusudur. Başvuru oluşturma, uzman incelemesi, havale süreci, teknik komisyon tetkiki, revizyon döngüsü…

Bu döngü ile sadece küçük sanayici değil, Türkiye zaman kaybediyor. Zaman kadar hayati maliyet yoktur ve bunun hesabı sorulmalıdır. ‘Standart onayı önemlidir, işime özen gösteriyorum’ mazereti geçerli değildir. Üretim bandının beklemeye tahammülü yoktur ve işini yavaşlatan bürokrat bunun hesabını verebilmelidir.

ZAMAN HIRSIZI MISIN?

DEVAMINI OKU

Sigorta hızını keser ama seni de korur

YUNUS EMRE BU SÖZÜ EĞRİ BÜĞRÜ SÖYLEME
SENİ SİGAYA ÇEKEN BİR MOLLA KASIM GELİR
Ozanın uyarısı şudur; varlığını sürdürmek istiyorsan, risk altında iken ATARAK SİSTEMİ KORUYAN sigortan olsun.

Altındaki yüksek performanslı arabanın 350 beygir gücü ile övünmen, ahmaklıktır. Eğer araçta 450 beygir gücünde fren sistemi yoksa, felaketin yakındır. Çünkü kontrolsüz güç, güç değildir. Bu, arabalar kadar kurumlar için de geçerlidir. Her sistemin tıpkı fren gücü gibi sigortaya ihtiyacı vardır. Zygmunt Bauman, Küresel Çağda Sosyal Eşitsizlik kitabında; “elektrik devresine aşırı yük bindiğinde, ilk iflas edecek par­ça; sigortadır“ der.

Sigorta, devrenin en az dirençli parçasıdır ve sisteme bilinçli olarak yerleştirilmiştir. Akım, güvenlik limitini aştığında, atıverir ve sistemin topyekûn yanmasını önler.

Günümüzde hız takıntılı pek çok yönetici, sigorta sevmez. Çünkü aldığı kararların denetlenmesini, icraatının hız kesmesini istemez. Sürece itiraz edeni (sigorta) yok eder.

Böylece sistemin tamamı riske girer, Çünkü atabilen sigorta devre dışıdır. ATABİLEN BİR SİGORTAN VAR MI?

DEVAMINI OKU

İşe alırken kandır Çıkarırken pusu kur

HOŞÇA KAL DEMENİN DE ADABI OLMALI
Çalışanına değer vermeyen, işten insan çıkarırken;
Teknolojiye başvurur, iletişim araçlarını kullanır.
Mertlik, ilkeli olmak yoktur hanelerinde…

İşe alım kadar işten çıkarma da o kurumun kalibresini belirler. İnsan kaynaklarının (İK) kalitesi de bu süreçte ortaya çıkar… Çalışanından korkan, onunla gönül bağı kurmamış işletmeler, işten çıkarmayı; “pusu” kültürüne indirger. Tuzak kurar, habersiz giriş kartını iptal eder. Evine tebligat gönderir, süt izninde kovar. Böylesi şirket çalışanı da kuruma sadakat beslemez; ”ben zamanımın şu kadarını bunlara kiralıyorum. Bunlar da bana ‘genişletilmiş alım gücü’ sağlıyor.” İşinin hakkını veren İK’cılar ise işten çıkarmayı yasaya, edebe göre yapar, yüz yüze konuşur. Sebebini bildirir, el sıkışır. Yönetim danışmanı Hülya Mutlu; ‘hoşça kal demenin de bir adabı olmalı’ diyor.

Zaten işsiz bıraktığın insanın özgüvenini sarsmaya, utanca boğmaya, onun ruhunda yar açmaya ne gerek vardı?

Bu tutum çalışan sadakati geliştirmez, kalan personeli de

        tedirgin eder sadece… PATRONLUK BU MUDUR?

DEVAMINI OKU

Klavye mi mouse mu?

KAYNAK SORUNU DEĞİL İDRAK SORUNU
Bilgiye kaynak aktarmak gerek.
Bizde kaynak bol fakat idrak eksik.
İdrak, eğer sen üretmemiş isen o bilgiyle hayatını yönetemeyeceğin gerçeğidir.

25 yıl önce bilişim konferanslarında sıkça uyguladığım test şuydu: ‘Bilgisayarı olan el kaldırsın.’ Önceleri tek tük ama sonraları, salonun neredeyse tümü el kaldırır oldu.

Bilgisayarı olanlara devamla şunu sorardım: “En fazla mouse’u mu yoksa klavyeyi mi kullanıyorsunuz?

Gelen cevapların genel dağılımı ilginçti; %80 mouse, %20 klavyeBenim buna getirdiğim yorum, klavyenin üretim, mouse’un tüketimi temsil ettiğiydi. Kısaca; üretmiyorduk

Rahmetli Turgut Özal, 80’lerde şunu diyordu; ‘1 milyon bilgisayar olsa, Türkiye’yi uçururduk.’ Kastettiği; bilgi sayesinde ekonominin dönüşeceği idi. Ancak Özal’ın vefatı ardından bu zihniyet sürdürülemeyince işyerlerimiz ve evimiz bilgisayarla dolmasına rağmen, sektör uçtu fakat Türkiye yerinde kaldı. Sebep? Bilginin de tüketicisi olduk.

Son 15 yıldır araştırma ve geliştirmeye bıkmadan kaynak aktarıyoruz. Ancak AR’aştırdığımız kadar GE’liştiremedik.

Ben bunu üretimsizliğe bağlıyorum. Başkasının ürettiği

        bilgiyle yetinmemeliyiz. BİLGİ ÜRETİYOR MUSUN?

DEVAMINI OKU

Frene değil kurala güven

ARAÇLAR YOLLAR AKILLANIYOR AMA
Sürücü hataları hala en büyük sorun.
Teknolojiye rağmen, magandalık, makas atma, hız ve hatalı sollama, kural ihlalini önlemenin yolu sürücünün bilincine bağlı.

Hız tuzaklarıyla kamera pusularıyla trafiği yönetmeye kalkanlar yerine, sürücüyü uyarıp onu da çözümün parçası olmaya çağıran anlayış, kaza sayısını da dramatik şekilde azaltmış bulunuyor. Frene değil kurala güvenirsek, hayatta kalacağımız kesin. Arada trafik magandalarının kural tanımaz otoyol haydutlarının sorun çıkaracağını biliyoruz ancak toplamda yollar, geçmişe göre daha güvenli.

Öncelikle yollarımızın çoğu bölünmüş. Hatalı sollama ile gelen kazalar neredeyse bitmiş. Aşırı hızın getirdiği ölümler, “sürücü bilinçlendirme” kampanyalarıyla azaltılmış. Bir sonraki adımda teknoloji devreye girince, 10 yıl sonra kaza haberleri okumayabileceğiz. Araçlar, akıllanıyor, yollar iyileşiyor. Geriye, sürücünün bilinçli davranması kalıyor: SEN; BİLİNÇLİ SÜRÜCÜ MÜSÜN?

DEVAMINI OKU

Girişimci bir tane Durdurucu bin tane

GİRİŞİMCİSAVAR MISINIZ?
Makine desteği için KOSGEB, ‘vergi dairesi onayı’ istiyor.
Vergi dairesi, ‘makineyi görmeden’ onay vermiyor.
Yeni girişimciye vaat ÇOK ama icraat YOK.

İmalat sektörüne girmek isteyen yeni girişimci, KOSGEB destekli makine alabilmek için vergi dairesine başvuruyor.

Vergi dairesi, işletmede makineyi görmeden yasal açılış vermiyor. Gerekçesi; ‘makineyi al öyle onay vereyim.’

İyi de sen onaylamayınca KOSGEB destek vermiyor ki

Olması gereken; girişimcilik eğitimini al, işletmeni aç, projeni yaz, makine desteği sağla… Vergi Dairesi yasal açılış onayı versin ve işe başla… Ama sorun zihniyette

KOSGEB memuru, zaten kıt olan girişimcinin hizmetinde olması gerekirken, girişimciyi kendi hizmetinde sanıyor.

Vergi dairesi, ‘bana fazla iş çıkarma’ konfor alanında…

İş çıkmasın diye sistemi kilitleyenlerin hainden farkı ne?

Uygulamayı masa başındaki hantal bürokrata yazdırır, girişimciye sormazsan, böylesi tuhaflıklar yaşanır işte…

Servis kaçmasın, kahve gelsin, girişimci bize iş çıkarmasın.

Sahi; GİRİŞİMCİYİ DESTEKTE SAMİMİ MİYİZ?

DEVAMINI OKU