NAZAR KILDIM BEN ÖZÜME
Aynayı tuttum yüzüme. Kendim göründüm gözüme…
Gördüm ki Korona işin bahanesiymiş;
Ben halimizi düzeltmedikçe dünya düzelemiyormuş.
Dünyayı tüketirken aslında kendimizi tüketiyormuşuz.
Korona, artık kullanışsız hale gelen ezberlerimizi bozdu.
İnancımız bize; ‘aşırıya kaçma’ dedi, kaçtık. İhtiyacından fazlasına talip olma dedi, olduk.
Eline, diline, beline sahip çık dedi, aldırmadık. Bencil olma, ötekine saygı duy dedi, tınmadık.
Bir sabah Korona kapıya dayandı, tüm benliğimiz tehdit altında iken, kendimize çekidüzen vermemiz gereği ortaya çıktı.
Bize haddimizi bildirdi ve gördük ki haddimizi bilince, gezegen daha yaşanılır hal alıyormuş. Sokaklarda dağ keçileri dolaşabiliyor, asfalt çiçek açabiliyor, hava- su temizleniyormuş.
Gördük ki silahtan çok sağlık için para harcamalıymışız.
Gördük ki ötekine düşmanlık beslemek yerine dostluk gelişebiliyormuş.
Gördük ki uğruna onca insanın öldüğü petrol, o kadar da ölümcül önemli değilmiş.
Gördük ki rahat bırakırsak tabiat düzelebiliyor, küresel ısınma, iklim değişikliği yavaşlayabiliyormuş.
Gördük ki şah ile geda, başkan ile yurttaş, zengin ile fakir aslında eşitmiş.
Nihayet aynada gördüğümüzün halini düzeltmedikçe virüs çekip gitmez imiş.
SAHİ, GERÇEK VİRÜS KİMMİŞ?
