İçindeki bayramı keşfet

BAYRAMIN 5’İ Bİ’YERDESİ

1-Bayramlaşmaya en yakınlarından başla

2-Komşularınla bayramlaş

3-Çocuklara mini hediyeleri unutma

4-Ziyaret listesi yap

5-Bayram yoksula da gelir; unutma

“Haydi barışalım, bayrama geldim.”

Bayram, millî, dinî veya özel olarak önemi olan ve kutlanan gün veya günlerdir.

Bizim kültürümüzde bayram; mutluluk, sevinç, barış, kardeşlik, küskünlüğün giderildiği, gönüllerin birbirine aktığı günler demektir.

Ramazan Bayramı özelinde artık orucun bittiği ve bayramlaşmanın, hediyeleşmenin günüdür.

Çocuklar için bayramlıkların, yetişkinler için en güzel elbiselerin giyildiği, yüzden tebessümün daim olduğu, aile büyüklerinin hal hatırı sorulup gönüllerinin alındığı gündür.

Mezar ziyaretleriyle ölmüşlerimizin yâd edildiği günlerdir bayramlar…

Eski Türkçede ‘padram’ kelimesinden günümüze gelen bayramın sözlük anlamı; ‘tekrarı beklenen mutluluk’tur. Arapça, Süryanicede karşılığı olan iyd, avd gibi kelimeler de ‘tekrar dönmek’ anlamını taşır.

Sonuçta bayramlar, mutluluk, sevinç ve barışma gibi yüce duygulara dönmek, bunu tekrarlamak fırsatı sunan özel günlerimizdir.

Böylesi bir günde yapılacaklar kadar yapılmaması gereken eylemler de vardır; somurtmak, küsmek, barışmamak…

  BUGÜN KİMLERİN YÜREĞİNE BAYRAMI GETİRDİN?

DEVAMINI OKU

Annen seni çağırıyor

ANNEMDEN ALDIĞIM 5 ÖĞÜT

1-Gülümse

2-Hak yeme

3-Değer üret

4-Nefreti dışla

5-İnsanı sev

Hayata dair temel öğütleri

ilk öğretmenim annemden aldım.

Ne öğrendiysem annemden öğrendim.

Annenin sevgisinden emin olabilirsin.

Hayatı tek kelimeyle izah etseydim bu kelime annem olurdu.

Annemi vücudumda bir organıma benzetsem; kalbim derdim.

Anne; yardır, diyardır. Anne; cana can katandır. Anne; seni cezalandırırken dahi ona sığındığın; ‘anne’ diye yine ondan yardım istediğindir.

Anne, günlüğümdür, kişisel tarihim, içine doğduğum toprak, beni besleyen, koşulsuz sevendir.

Anne köktür, anne ‘ök’tür. Annesi olmayan öksüz olacaktır.

Anne sadece iyi günün tebessümü değil, kötü günde senin yanında hissettiğindir. Kıymetini sağlığında bilebilen evlat olmak; benim için yücelik göstergesidir.

Anneni şımart, ona minnetini sun. Sana karşılıksız her şeyini sunan yegane varlığının değerini varlığında bil. Vefat etmişse, kabrinde onu ziyaret et, dua et, minnet et.

Sana kattığı her şeye diyet istemeyecek olandır annen.

Seni severek de eğitir, susarak da eğitir. Sana rahimdir, koruyan, kollayanındır.

Ne kadar büyüsen dahi onun gözünde daima bebeği, çocuğu kalacağını bil.

Bil ki bir annen olduğunun hazzını yaşayabil…

       ANNENİN SESİNİ DUYABİLİYOR MUSUN?

DEVAMINI OKU

En kritik soru: Neden?

‘SORU’NUN 5 GETİRİSİ

1-Cevaba ulaştırır

2-İletişimi sağlar

3-Sırrı açığa çıkarır

4-Sırça köşkü yerle bir eder

5-Beyni keşfe çıkarır

Aslolan iyi sorudur; cevabı da barındırır.

En aptalca soru; sorulmayandır. Sorunun aptalcası olmaz. Yersizi olur, haddi aşanı olur, cüreti olur ama aptalı olmaz.

Soru; taleptir, itmektir, dürtmektir. Derununda sakladığın sırrını açığa çıkarabilir, olayın mahremiyetini zedeleyebilir…

Soru; cevabı şekillendirendir. Kim, kaç, ne, niçin, nerede, neden, ne kadar, niye, nasıl… Derler ki 3 şey geri alınamaz;

1– atılan ok, 2-giden gençlik ve 3-ağızdan çıkan söz. Hele ki bu ağızdan çıkan söz; ‘neden?’ sorusu ise. Zihin değişir zira.

Her soru kutsaldır bana göre… Ancak her soru aynı delici güce sahip mermi değildir. Misal “NE?” sorusu, çocuğa aittir. “Bu ne?” diye ebeveynini bıktıran dediğimiz soru kümesi…

NASIL?” mühendisin sorusudur ve uygarlığın imarını sağlar.

NEDEN?” en kritiğidir. Evrenin mimarından ödünç alınmıştır.

Neden diye sormaya başlayınca, kök sebebe varır, imanın özüne ulaşırsın. Zira neden ile ulaşılan cevap, en üst düzey zihinsel tatmini sağlayacaktır. Hayata ‘neden?’ diye sormaya başlarsın ve cevabı kendiliğinden gelir; Sahi; neden olmasın?

    SEN; ‘NEDEN’ SORUSUNU SORANLARDAN MISIN?

DEVAMINI OKU

Yatağa aç girmek…

AÇLIĞIN 5 ÖĞÜDÜ

1-Harekete geç

2-Doyduğunda açlığı unutma

3-Acıktıklarının değerini bil

4-Açlığı arayışa çevir

5-Komşun açken uyuma

Açlık, en büyük kitle imha silahıdır.

Kavim göçü sebebi, ulusları çökertendir.

Açlık sınırı; yatağa aç girmektir. Açlık virüsü, koronadan da beter bir bela… Her gün 8 bin çocuğu öldürüyor. Üstelik aşısı da var; YEMEK. Ancak aşısına erişim zor çünkü; biz zengini doyuramadığımız için bu çocuklar aç. Uzaklarda arama bu çocukları. Acaba ülkemde kaç çocuk gece yatağa aç giriyor?

Aça dokuz yorgan örtsen, gene de uyuyamaz. Açlık sınırı: karnı aç iken uyuyamamaktır. Açlıktan ölmek, topluma yüz karası olarak yazılır.

Açlığı gideremeyen yönetimin sonu yakındır. Açlar ve toklar arasındaki savaşta zenginler kendilerini, teknolojinin ve silahların ardında gettolarında korumaya alacaktır. İşe yarayacak mı? Elbette hayır. Zengin kendisine 4,5 metrelik duvar öremeden aç; 5.5 metrelik merdiveni çoktan o duvara yaslamış olur.

Açlığın öğretisi;1-harekete geç, 2-doyduğunda açlığın geri geleceğini unutma, 3-acıktığın her şeyin değerini bil.

Aç kalmak, alçalmaktan iyidir; açlığı gıda giderir de alçaklığa çare; kesinlikle yoktur.

Aç, aşçıya kusur bulmaz, umduğu değil, bulduğudur yemeği…

         KARNIN TOKKEN AÇ HALİNDEN ANLAR MISIN?

DEVAMINI OKU

Okumak hayatta kalma repertuarını genişletir

OKUR YAZAR OLMAYAN İLE KİTAP

OKUMAYANIN FARKI VAR MIDIR?

Okuyan birini görürsen, korkma git yanına otur.

Sana söyleyeceği, nitelikli bilgileri vardır.

kütüphane; seninle sohbete hazır yazarlarla dolu..

Bana okudun mu diye sormayın / Kitap okumadım insan okudum / Kitabı insandan ayrı görmeyin / İnsanı sınırsın umman okudum.” Ozan böyle diyor; yeter ki oku

Okumak; yazıya geçirilmiş bir metni, harfleri tanıyarak, sessizce, gözle çözümleyerek anlamak veya aynı zamanda seslere çevirmek…  

Kitap okunur, mektup okunur, yazılı her şey okunur. Okuyan, bunları hasat edendir. Doğduğumuzda ne dil biliriz ne okuma yazma…

Okuma bayramına dek yığınca başarısız denemeden sonra; “artık okuyanlar safındadır” kurdelesi takılır boynumuza…

Okuryazarlık, uygarlığa mertebe olmuştur. Uluslar, gelişmişliklerine rütbe olarak okuryazarlık oranı kullanır.

Okumak; gereklidir fakat yeteri olmayacaktır. Zira okumak yetmez, anlamak ta gerekir. Kuran’ın ilk emridir.

Okumak, insanı primattan ayıran en değerli eylemdir.

  ÇÜN OKUDUN BİLMEZSİN; YA NİCE OKUMAKTIR?

DEVAMINI OKU

Geleceğe mektup yaz

SEVGİLİ GÜNLÜK; BEN NELER YAPMIŞIM?

Günlük tutmak, geleceğe yazılmış mektup gibidir.

Dünümüzdeki bizi, günümüze taşır.

Zihin yapımızdaki değişimin aynasıdır. Dünkü ben ile bugünkü ben’in iletişimidir

Günlük tutmak, zamanın içine anı saklama yöntemidir. Geleceğe yazılmış, alıcısının yazarı olduğu mektup gibidir.

Gelecekten bugüne retrospektif bakışla, neleri tutmaya değer bulduğunun kayıtlarıdır. Kişiye özel yazılardır.

Geleceğin güzel yanı, aniden değil gün be gün gelmesidir.

Zaten gelecek kaygısıyla baş edebilmek başka türlü mümkün değildir. Bir sabah uyandığında koca gelecek başına yağsın istemezsin. Günlük; bu gün be gün gelen yarının da nasıl yaşandığı, düne aktarım kayıtlarıdır.

Günlük tutmak; geçmişte gelecek kaygılarıyla nasıl baş edebildiğinin rota notlarıdır. Ben günlük tutan biriydim.

Her yılbaşı ECE ajandası satın alır, her gece o gün ne yaşadığımı, olaylar hakkında fikirlerimi, başıma gelenlere karşı sergilediğim tutumu yazıp durdum. Kolay mı? Değil.

Her akşam yatağa girmeden önce günün muhasebesini yapmak, sürdürülebilir ve nitelikli gayret gerektiriyordu.

Ancak ödülü muhteşemdi. Misal 10 yıl önce bugüne dair sayfaya bakınca ileri mi geri mi gittiğimi söyler günlük.

        DÜZENLİ GÜNLÜK TUTMAYA NE DERSİN?

DEVAMINI OKU

Uyarıları alıyor musun?

“ÜŞÜTME OĞLUM, ÜSTÜNÜ İYİ GİYİN KIZIM”

Ana&Baba uyarıları; rüzgara siper,

hastalıklara karşı koruyucu hekimliktir.

Yasakların kalkıyor olması, kendimize

kural koymanın önemini arttıracaktır.

Üşütmek; soğuk havanın saldırısına maruz kalmaktır.. Hastalıkların kol gezdiği bu dönemde anne sözü çınlar kulaklarda; ‘Üşütme oğlum’, ‘Üstünü sıkı giyin kızım.’

Üstünü örten bu sıcak ses… Rüzgara siperdir annenin bu uyarısı. Aslında büyüklerin yaşanmışlıkları, uyaranlarıdır.

Kulağımıza dolan, duyduğumuzda fazlaca aldırış etmeyip geçiştirdiğimiz uyarılar, sağlıklı kalmaya yönelik altın değerinde ikazlar, koruyucu hekimlik tavsiyeleridir.

Koronanın kol gezdiği bugünlerde, yasakların da kalkıyor olması, kendimize kural koymanın önemini arttıracaktır.

Tam da bu noktada, bize değer verenlerin uyarılarını duyabiliyor olmak, ileri farkındalık kabiliyeti olacaktır.

TV ekranından kamu otoritesinin uyarılarına aldırmazsın.

Maske, Mesafe, Temizlik… Sana slogan gibi gelirse…

Seni, senden daha fazla düşünen ebeveyninin uyarılarına aldırmaz isen, risklere açık hale gelirsin. Başkalarında istatistik gibi duran, senin başında hastalık halini alacaktır.

       UYARILARA GAFİL OLMAK İYİ BİR ŞEY MİDİR?

DEVAMINI OKU

Görgü eğitimi şart

GÖRGÜ KURALLARI DERSİ KONULSUN

Kuralsız toplum, çürümeye mahkûmdur.

Ortalık kaba, hoyrat davranışlarla dolu.

Okullarımıza görgü kuralları dersi konulsun.

Bu sayede ötekine saygılı bireyler yetiştirebiliriz.

Hoyratlık, her yeri kaplamış durumda… Sokakta, iş yerinde, evde, her yerde, görgü kurallarına duyulan ihtiyaç artıyor.

Okullarımızda şiir, musiki, estetik, resim, felsefe, beden terbiyesi ve güzel sanatları çıkardı. Böylece bugünkü hoyratlığımızı inşa ettik.

Medeniyet talebinden vazgeçtik. Zarafeti kovduk, sanatı harcadık. Musikiye sağırlaştık. Estetiği katlettik. Görgü kurallarını unuttuk.

BENcilleştik. ÖTEKİne yabancılaştık, Nihayet Recep İvedik 6’ya vardık.

Oysa eskiden okullarda görgü kuralları öğretilirdi. İşte birkaç örnek; Ayakta bir şeyler yiyip içilmez. Başkasının kusuru ile alay edilmez.

Emanet eşyalar geciktirilmez. Pazarlık yaparken mal kötülenmez.

Telefon eden önce kendini tanıtır. Hiçbir yere ağızda sigara ile girilmez.

Alay ve kötüleme ima ile bile yapılmaz. Toplu yerlerde yüksek sesle konuşulmaz. Başkasının lafı kesilmez.

Aksırırken ağız elle kapatılır. Yere tükürülmez. Araba kullanırken sinyal verilir. Çekirdek kabuğu yere atılmaz. Hoyratlık çürümedir.

          MUTLU MUYUZ BU HOYRATLIKLARIMIZDAN?

DEVAMINI OKU

Bırak çocuğun konuşsun

18 YAŞIMA DEK BENİ ANNEM SESLENDİRDİ
‘Sus küçüğün söz büyüğün.’
İyi de küçüğü susturup onun adına siz konuşursanız,
o nasıl büyüyecek?
Hem ona; ‘annesi’ diye hitap etmek niye?
Bir adı yok mu? Adını siz koymadınız mı?

Eğer konuşabiliyorsa, neden onun yerine sen konuşuyorsun?

Ağzı var dili yok çocuk yetiştirmek başarı mı? Örnek mi?

-Nasılsın yavrum? –İyi amcası, okuyor.

-Aç mısın? –Yedi geldi. –Çay içer misin? –Yok, sevmez.

Çocuğuna sorulana sürekli kendisi cevap veren ailelere birkaç kelâmım var; Öncelikle çocuğunuza adıyla hitap edin;

Anne; ‘annesi’ diye sesleniyor. Abla; ‘ablası’ diyor. Teyze; ‘teyzesi’ diye seviyor yeğenini… Oysa onun bir adı var ve o çocuğun nesi olduğunuz üzerinden iletişimi kurmak, yanlış…

Unutmayın ki bir kızı hanımefendi yapacak olan; onun bize davranışlarından ziyade bizim ona nasıl davrandığımızdır.

Bir erkeğe beyefendi gibi davranırsan beyefendi olacaktır.

Çocuk, kendini ifade edebilme becerisini bebeklik çağından öğrenmiştir ve ona sorulan sorulara, ana babasının cevap vermesine gerek yoktur. 

Bırakınız çocuğunuza sorulanlara kendisi cevap versin, sizin dublajınıza ihtiyacı yoktur. Onun yerine konuşursanız, büyüdüğünde de sesini keseceklerdir.

       NEDEN ÇOCUĞUNA ALTYAZISI GEÇİYORSUN?

DEVAMINI OKU